MACHU PICCHU

Vroeg op en na het ontbijt om even over zes op pad naar Machu Picchu. Om zes uur veertig begonnen aan de trap. Vervolgens 1748 meter omhoog te lopen over 1700 treden tot de ingang van het dorp. Hier is de laatste jaren heel wat aangebouwd inclusief een ressort. Na het passeren van de ingang konden we na een kortstukje vlak gelukkig weer een stuk omhoog. Je zou het af kunnen wennen. Hierna op de fotoplek aangekomen met een overview over het dorp. Ons hier ook tussen het volk gewurmde en wat foto’s gemaakt . Selfies willen niet echt lukken met die korte armen en een heel dorp op de achtergrond. Na de foto sessie op weg naar de mountain. Dit is een klim die ons een mooi uitzicht over het dorp en de omgeving met alle kloven zou bieden. Dus wij als hemel bestormers aan de route gestart. Werd al snel onderbroken door een registratie punt die wilde weten of we wel een ticket hadden voor de berg en heel nieuwsgierig naar onze naam en start tijd. Na deze hindernis weer verder op pad / trap. De route bestaat hoofd zakelijk uit treden van ongelijk formaat en een stukje vlak hier en daar zijn ze ook vergeten. Terwijl wij aan het hemel bestormen waren dacht de hemel blijkbaar wat is daar aan de hand en kwam ook zachtjes aan even kijken. Dit had tot gevolg dat het een verhaal was toerist vind wolk voor de top. Dus eindelijk aangekomen op 3082 meter waren de wolken tot op 2900 meter gezakt. Resultaat was een uitzicht van vijftig meter in de meest gunstige richting. Geen idee wat we verkeerd hebben gedaan bij Pachamamma maar ze was blijkbaar niet blij met ons bezoek aan de top. Hopelijk heeft iemand anders nog wel foto’s zodat we kunnen zien wat we daar niet gezien hebben. Maar weer aan de afdaling begonnen. Onder de wolken aangekomen zaten we in de regen. Toch maardoor gelopen naar beneden. Onze fan nog even gezegd dat we terug waren. En het dakloze dorp ingelopen door de hoofd poort. Bij een huisje dat tegen een kei was aangebouwd een afgerotst plekje gevonden om even droog te zitten en wat te eten. Na de lunch naar het tempelcomplex gelopen en via de plaza naar de heilige rots. Deze ligt naast de ingang naar wayna picchu. Hadden wij dus geen kaartje voor, maar het zicht was nu ook in het dorp redelijk mistig, dus dat had ook niet veel opgeleverd aan uitzicht. Door het dorp gelopen en naar de in / uitgang gelopen om iets warms te gaan drinken. Hier kwamen we een Amerikaan tegen die nog mensen zocht om een gids te delen. Na onze rondtocht leek het wel handig om hier en daar wat uitleg te krijgen. Dus ons er bij aangesloten en voor een redelijke prijs een gids gevonden. Weer terug het dorp in en via de zonnetempel die nu gesloten is wegens ondermijnings invloed van het weer. Hierin zitten twee ramen waar bij de zonnewende het ene raam het zonnelicht vangt en de andere tijdens de hoogste stand de opkomende zon binnen schijnt en een schaduw geeft van het rotsblok wat binnen ligt naar een referentie punt in de ondergrond. Volgende bezoek was het huis van de inca, Een redelijk ruim huis en zelfs voorzien van een patio met waterafvoer. Door gelopen naar het tempel complex en de tempel met de drie ramen bezocht. Ook hier werden weer drie zonneposities gedetecteerd op een drie trappige rots. Vervolgens de algemene tempel bekeken dit is een U-vormig gebouw met de opening naar de berg. In die tijd waren alle dingen al snel gekoppeld aan de goden. Hier werden de ceremonies uitgevoerd om de goden te vriend te houden. Vervolgens door naar het observatorium. Dit is een rots die dwars door de berg naar de aarde gaat, hier is op de top een vlak gemaakt met in het midden nog een uitsteeksel. De vorm van deze punt zorgt voor schaduw bij zonsopgang, waarschijnlijk ook wel de est van de dag als de zon schijnt , en wanneer deze bepaalde plaatsen van het vlak raakt wisten ze wanneer het tijd was om de gewassen uit te zaaien of dat het oogst tijd was. Op die momenten werd iedereen op het centrale plaza geroepen om de mededeling te krijgen wat er moest gebeuren. Weer door naar de heilige rots. Deze heet zo omdat de vorm van de rots een afbeelding is van de bergen rondom. Via de school. Dit is een groot gebouw met in het midden een mooie stapel stenen die van de dak constructie zijn, maar nu het een Unesco site is mag er niets meer verandert worden. Dus de restauratie staat op een laag pitje. De gids had ook foto’s bij zich van hoe het er uitzag tijdens de her-her- her-ontdekking de meeste schade was het vergaan van de houten daken en bomen die zich een weg door de keien aan het zoeken waren. Niet dat het door de grond bedekt was. Een aantal huizen waren toen nog in gebruik door lokale boeren. Het dorp was voor de mensen in de buurt nooit vermist geweest. Iedereen wist er van ook de Spanjaarden in de verovering tijd maar die hadden nooit de moeite genomen naar het verlaten dorp te gaan. Het was te ver weg om de stenen weg te halen voor de kerk of eigenbouw werken. Hierna de tempel van de condor bezocht. Hier is op de grond een afbeelding van de kop en kraag van de condor en twee rotsen die daar van nature al aanwezig waren gebruikt als vleugels. Geeft een heel mooi effect. Door naar de water spiegels . Deze werden ook weer gebruikt voor astronomische waarnemingen. Er zat geen dak op dus kon de maan bekeken worden en in de muur twee ramen waar weer zon posities bepaald konden worden. Hierna werden we verzocht door de bewaking naar de uitgang te gaan. De top van de mountain hebben we de hele dag niet gezien dus dat was in ieder geval iets. Bij de uitgang besloten dat het wel zou lukken voor donker beneden aan de trap te zijn. Dus de bus rechts laten staan en de trap af. Na alle oefening van die dag ging dat best vlot en tegen donker waren we zelfs al aan de rand van Aquas Calients. De spullen in het hotel geparkeerd en het dorp in om te eten. Hierna terug naar de kamer met koud water in Aquas Calientes.