arica - lima

Vanmorgen niet te laat op, alles ingepakt en nog even ontbeten in de hostel, vervolgens met de taxi naar het busstation. Bij de balie aangekomen waren we wel blij met de wielen. We vertrokken gelijk weer naar buiten met de balie meneer en gingen een blok verder een parkeer terrein op. Blijkbaar is dit de manier om naar Tacna te reizen. Er zijn hokjes waar ze de grens papieren vast voor je invullen. We werden bij een taxi neer gezet en de bagage ingeladen. Er zaten al twee mensen in de auto te wachten toen wij bijschoven. Gelukkig was het een ruime auto want er moest er nog een bijkomen. Dus wel volle bak voor het ritje. Toen we compleet waren en alle formulieren aan boord vertrokken we naar de grens. Hier aangekomen onze exit stempel voor chili gehaald en staan wachten tot de taxi door was. Vervolgens tot aan de Peruaanse grenspost. Hier moest alle bagage er uit. Wel handig die wielen. Naar de stempelpost voor een entree stempel en met de bagage naar de scanner. Hierna konden we op weg naar Tacna. Bij het busstation aangekomen naar de balie om het ticket te krijgen voor de bus. Die was er nog niet en moesten we om half twaalf terugkomen. Onze spullen geparkeerd achter de balie en met de bus naar het centrum gereden. Hier wat rond gekeken op het centrale plein. Voor het eerst een plein dat meerdere blokken groot was. Maar wel de kathedraal op de kop. Een kopje koffie gedronken en even in de zon gezeten. Hierna was het weer tijd voor het busstation. Hier aangekomen bleek dat de ticket voor Flores was uitgegeven. Die zat met een eigen terminal aan de overkant van het bus staton en vertrok om twaalf uur. Dus alles over gerold naar de andere zijde. Hier bleek dat we boven zaten en niet onder in de Cama. Dus aan de bel getrokken en die trokken weer aan de bel bij de aanvrager. Die kwam over lopen van het station en heeft het geregeld. Zo zaten we dus in onze Cama toe de nachtbus vertrok naar Lima. De rest van de dag zagen we Peru aan ons voorbij gaan. Helaas geen erg wisselend uitzicht. Zand, zandkleurige rotsen en zo nu en dan een dorpje met toch nog wat groen. Dat er iets wil groeien in die woestijn.