Cuyabeno

Vandaag mooi weer en op weg voor een tochtje van twaalf kilometer langs de rivier om een dorp te bezoeken. Hier door de boot afgezet kregen we een demonstratie casave brood bakken. Inclusief het op graven van de wortels. Is een struikachtige plant waarvan de takken worden afgehakt en de wortel uit de grond getrokken. Vervolgens de buitenste laag er afgepeld. Afgewassen in de rivier en vervolgens op de rasp geraspt. Er waren twee raspen dus konden we ook nog een beetje mee raspen. Het schraapsel werd vervolgens in een band van gevlochten bananen boom gelegd. Deze werd vervolgens op gewokkelt. Vervolgens opgehangen aan het dak en de ander zijde met een spaak rond gedraaid. Dit vol gehouden tot alle vocht er uit gewrongen was. Vervolgens werd het door een zeef gepoetst en hielden we een redelijk droge poeder substantie over. Dit werd in een kalebas afgemeten. Deze werd op een al warm gestookte schaal gestort en uitgespreid. De kalebas werd vervolgens gebruikt om het oppervlak te vlakken. Na een paar minuten werd de koek gedraaid en nog even afgebakken. Hierna was deze gereed om te eten. Allemaal een stuk van de koek gekregen en deze met de zonder en met Tonijn salade gegeten en als alternatief was er Jam en voor de liefhebbers nog een potje lokale pittigheid, op toeristen sterkte. Hierna nog even een rondje gemaakt door het bos en losgelaten op het dorp. De winkel gevonden en een beetje de lokale economie gesteund. Hierna geluncht uit de meegebrachte dozen. Toen was het tijd voor de demonstratie van de sjamaan. Dus naar het buitenhuis daar samen met een andere groep neer gestreken en gewacht op de voorstelling. Toen de Sjamaan binnen kwam en gezeten was kwam er eerst een rondje voorstellen. Je nombre … en Yo soy ……. . Vervolgens kregen we een verhaal over het hallucinerende drankje dat de sjamaan maakt uit een bepaald soort liaan. Dit om een beter contact met de geesten en energie velden te krijgen. Hierna werd een vrijwilliger gevraag voor een demonstratie. Hierbij word meet een bosje speciale positieve energie blaadjes rond de patiënt gedraaid en zingt de sjamaan een deuntje wat hij zichzelf heeft aangeleerd tijdens zijn periode met het drankje. Normaal duurt dit twee uur of de hele nacht afhankelijk van de patiënt. Nu maar een paar minuten. Hierna was de kleding van de Sjamaan aan de beurt. Elke Sjamaan heeft een unieke aankleding en is door hem zelf samen gesteld aan de hand van zijn illusies. Deze had een kleurrijke hoed, een blauwe jurk en twee kettingen van varkenstanden. Afgemaakt met twee kettingen van lianen met noten om het geluid van de wind door de bomen. Hierna was het even vragen uurtje. Na een paar vragen waren die ook op en kwam het vervolg. De sjamaan zou een heel goede jager zijn en er kwam een demonstratie met een blaas pijp en een citroen. Na het snijden van een pijltje en deze voorzien te hebben van een katoenen staart, dit om de pijp af te sluiten langs de pijl. Kon de demo beginnen. Eerst een proef schot in de grond. Dit om eventuele inwoners uit de buis te verwijderen. Toen het echte schot. Net mis. Toen was de gids van de andere groep aan de beurt. Die raakt de vrucht net in zijn oor. Toen mochten we een landen competitie houden. Na de Canadees uit onze groep was Nick de schutter en die deed het niet slechter dan de sjamaan. Hierna was het zoeken naar andere vrijwilligers. Eind resultaat geen treffers. Maar het vreemde aan deze blaaspijp is dat je helaal niet het gevoel had dat je wat weg blaast. Hiermee was de demo afgelopen. Weer buiten was de boot nog niet gearriveerd. Gelukkig was er wel een bushokje om op de boot te wachten die nooit komt. Dus maar op de trap naar het water gaan zitten, had je nog net een beetje koele wind. Na een uurtje
wachten op boot kwam deze opdagen. Met vliegende vaart terug naar de lodge, de boot trekt best wel scheef tijdens het bochtjes draaien. Bij de lodge aangekomen hadden we een kwartier tijd voor de Bano en gingen we weer op pad voor de zonsondergang te bekijken op de laguna grande. Weer met volle gang, maar nu met de gids aan het stuur. Dat ging toch een beetje minder soepel. Maar na een tussen stop om te kijken of het gebubbel in het water een dolfijn was, niet gezien, net op tijd op het meer om de zon onder te zien gaan. Hierna nog een tochtje langs de oever op zoek naar een kaaiman. Na een paar ogen en wegduikende kaaimannen een gevonden van bijna drie meter. Die vond zichzelf groot genoeg om te blijven liggen, zo dus toch nog een kaaitje gescoord. Hierna terug naar de lodge. Volgas in het donker met zo nu en dan wat licht van zijn zaklamp. Veilig aangekomen zonder nat pak. Tijdens het diner vroeg José of we ook nog tarantula’s te zien krijgen. Nu dat was geen probleem er zat er een aan de binnen zijde van het dak boven de eettafel. Ondanks dat ze vond dat hij niet op Hector leek, was het er wel een. Terug in de hut hield ze ook nog even inspectie van het dak en vond ze twee wollige plekken boven het bed. Toch maar gaan slapen onder de klamboe. En de volgende ochtend waren de wolletjes verdwenen