Potosi

Vandaag vroeg op om half acht ontbijt een uur eerder dan normaal. Maar de taxi chauffeur was de eigenaar komen assisteren met het ontbijt klaar zetten zodat we om acht uur konden vertrekken. Door de spits gereden wat betekent dat het verkeer gewoon klem staat. Nog even wat afgegeven op school voor de kleine van de chauffeur. Hierna de stad uitgereden in de richting van La Paz. Hier kom je door een soort van canyon. Hier maakte de chauffeur een stop, want hij had een condor gezien. Uitgestapt en inderdaad er vloog een condor rond. Voor we de lenzen hadden kunnen verwisselen had hij al een landing gemaakt op de rots en in een spleet verdwenen. En liet zich ook niet meer zien. Maar al wel een condor gezien deze vakantie en dat op een plaats waar de chauffeur er ook nog nooit een had gezien. De kloof waar we inreden was volgens de legende een resultaat van een slag tussen San Bartolomé en de duivel , die de duivel dus verloor. Ook nog even bij de hellepoort gestopt en weer verder. Nog een paar foto stops gemaakt om de kleurrijke omgeving op te nemen. En vervolgens afgeslagen naar een gravel weg die ons via landerijen waar nog volop gewerkt werd met ploegen achter de ossen en houweel. En het inzaaien van de nieuwe gewassen. Toen kwamen we aan bij de haciënda Cayara. Dit is de oudste van Bolivia en stamt uit de tijd van de eerste conquistadores 1552. Een van de Compaenen van Pizzaro had besloten hier in de vallei zijn residentei te bouwen. In 1899 werd het door verkocht aan de familie Aitken Sioux die nog steeds de eigenaar is. De haciënda is altijd al in het bezit geweest van Europese familie. Al die tijd is het originele gebouw gehandhaafd en alleen aan de inrichting wat gesleuteld. Zo is er in de salon een plafond schildering waar alle werelddelen worden uitgebeeld en de vier seizoenen. Ook hingen er officiële portretten van de koning Carlos V en koningin. Zo was er altijd weer aanleiding voor een gesprek. Ook de eettafel en de stoelen van weleer staan er nog. Die van de grote baas met zilveren wapens versiert en alleen door hem te gebruiken. Ook de stoel van de bazin was aangepast. Wegens de kleding die ze droeg was aan een zijde de leuning ingekort zodat ze de overtollige stof makkelijk aan de kant kon leggen. Ook hangt er een schilderij van een oud tante die in traditionele kleding staat afgebeeld. In die tijd was dat eigenlijk ongehoord om te doen. Hierna volgde er een bezoek aan de bibliotheek. Hierin staan boeken van voor 1500 tot heden en het is nog gewoon een gebruiks artikel, je mag ze gewoon uit de kast halen en proberen te lezen. Dan is het wel handig dat je een beetje Latijn kent anders is het wat lastig. En verder veel Frans, Spaans en Italiaans maar ook Engels. De tweede bibliotheek was wat moderne maar wel een complete serie van de Naionaal Geographic. En een Mexicaanse tijdlijn van af het ontstaan van de aarde tot 1977. Een rol van ruim 7 meter lengte. Hier zie je goed hoe de laatste tijd in een grote verscheidenheid optreed. Naast de bibliotheek is zijn volgende pronkstuk, de zaal die hij ingericht heeft met alle spullen die in de loop vanaf 1500 zijn verzameld en op een hoop op zolder lagen. Dit zijn onder andere nog harnassen gedragen tijdens de verovering van zuid amerika door de Spanjaarden en zadels uit die tijd tot munitie uit de tweede wereld oorlog. En van alles tussentijds uit de Boliviaanse revolutie en diverse andere knok partijen. Tevens de dagelijks benodigdheden voor het runnen van een boerderij. Tevens nog zo iets als de eerste telefoon waar mee gebeld is uit de Haciënda en nog een echte toverlantaarn. Hierna nog even de veestapel bezocht. Een kudde Hollandse zwart-witjes . Hier ook nog een vers gemaakt ijsje gescoord. Weer verder op pad en na en tijdje passeerde we het bad van de thermische pool. En reden we verder de bergop. Aan het eind van het pad aangekomen vroeg de chauffeur of we nog gingen zwemmen in het warme water. Ja dat gingen we wel. Kwam goed uit zei hij want hij had ook zijn zwembroek meegenomen. Zo kwamen we terecht in een klein meertje met warm water en rondom de altiplano. Het bad beneden vond hij maar niets om te bezoeken, veel te veel mensen in te kleine baden. Maar omdat de meeste Boliviaanse mensen niet kunnen zwemmen komen ze dus ook niet boven zwemmen want ze zijn veeeeeeel te kort om met hun hoofd boven water op de bodem te kunnen staan. Hierna weer terug naar Potosi. Hier aangekomen de kathedraal bezocht. De gids was er een van een bijzonder soort. Hij hield wel van interactie en gaf een uitleg door aan ons te vragen wat het was voor stijl of betekenis En dan ook nog dat spelletje in het Spaans. Gelukkig hadden we een redelijke kennis van zaken om het tot een goed eind te brengen. Hierna nog even een bezoekje aan de toren. Gaf eindelijk een zicht op het centrale plein, want dat was in renovatie en rondom afgezet met golf platen en de kerk bellen. Het touwtje is maar een meter lang dus lijken mij oordopjes wel handig bij het gebruik van de bel want die was te horen tot op twintig kilometer afstand. Vervolgens naar het huis moneda. Dit is het oudste koloniale huis uit Potosi. Nu dat viel tegen je verwacht hier dus ook veel koloniaal gebeuren, maar nee dus. Wel een verzameling religieuze schilderijen en kruis beelden. In een zaal was een bijzonder verzameling schilderijen. Hier stond Maria uitgebeeld met een driehoekige kleding. Op het pronkstuk was deze jurk de Cerro Rico afgebeeld. Hier werd ook de geschiedenis en Mythe over de berg afgebeeld. Verder was het gebouw gebruikt als munt. Dus wel een verzameling munten vanaf het begin van de munt slagerij, nog met zilver uit Potosi. Dit werd gesmolten en in strippen gegoten. Deze werden vervolgens gewalst tot plaatjes van de juiste dikte. Hiervoor was een viertrapswals aanwezig. Geheel van hout en met ezel aandrijving. De ezels liepen op de begane grond rondjes en via een houten as omhoog werd de rest aangedreven met pennen en wielen. Vervolgens werden de munten met de hand uit de strippen geslagen. Dit gaf wel veel variatie in de munten. Dus werd er overgegaan op een munt pers, hier werden de uitgeslagen schijfjes in de matrijs gelegd en werd deze met twee man dicht gedraaid en de munt geperst. Dit gaf wel een gelijkwaardiger munt maar de productie ging met een factor tien omlaag. Voor de munten die in Potosi werden geslagen, werd het logo mee geslagen. P S I over elkaar heen. Volgens hier is dat de bron van het huidige symbool van de $ en Peso. Een S met een streepje er door. Om de productie op te voeren werd er een munt gebouwd met stoom aandrijving. Via twee cilinders werd er een vlakke band as aangedreven die vervolgens de walsen, stansers en persen aandreven. Tot ook deze vervangen werden door elektrisch aangedreven machines. Na enig zoek werk was dus te zien dat de nieuwe machines werden aangedreven door de zelfde soort platte banden alleen zat er nu in plaats van een stoommachine een elektromotor als centrale aandrijving. Dit was de laatste productie van munten in Bolivia. Nu komen ze uit Chili en Canada. Dit is een economische reden, bij productie in eigen land zijn de kosten hoger dan de waarde van de productie. Tijdens de rond wandeling kwamen we ook nog langs een zaal waar allerlei mineralen lagen tentoongesteld, beschikbaar gesteld door de mijncorporatie. Dar kan je zien dat het erts van het zelfde materiaal er op andere plaatsen totaal anders uitziet. En nog een display van altaar stukken. Aan het eind kwamen we nog langs een hand pers die nu nog gebruikt word om een medaille te slaan voor de helden van de staat Bolivia. Ver na sluitings tijd was het rondje afgelopen zodat we nu aan de binnen zijde voor een gesloten deur stonden, maar gelukkig werd hij nu wel geopend. Hierna op zoek naar een plaats voor het diner. Vervolgens naar het hostel en alles inpakken voor het vertrek naar Uyuni morgen.