Baños de Agua Santa

Vandaag weer zwaar bewolkt, maar gisteren was het wel mooi in Banos met zon terwijl wij in de regen zaten. Dus vol goede moed op pad. Fietsen opgehaald, waren niet echt je van het maar na een aantal geprobeerd te hebben had ik een fiets die gewoon schakelde. Fietsen in een taxi pick-up geladen en op weg naar de boom hut. Dit is een uitzicht punt op de Tungurahua vulkaan. Een nog actieve vulkaan met rook pluim en gloed. Als je de verhalen mag geloven, nu een vulkaan in de mist. Ook de boom hut ging haast de mist in. Knock knock niemand thuis. Niet voor niets de berg op gekomen dus maar over het hek. Nog even aan de deur geklopt van het huis maar weer niets. Waarschijnlijk waren ze met de helft van het dorp naar Quito voor het jaarlijkse festival op mijn verjaardag. Hierna de boomhut bekeken en bezocht. Wel een doorluchtig geval ,maar het staat in een boom. De enige luxe aan het huis waren de schommels. Die schommelde echt het dal in. Dus een vrij uitzicht op de in mist gehulde vulkaan. Ook nu was het blijkbaar niet mogelijk omhoog een berg op te gaan en uitzicht te hebben op de omgeving, in plaats van met je hoofd in de wolken te lopen. Na nog even onder het dak gezeten te hebben in de hoop dat de regen die begonnen was wat minder werd. En een praatje met andere hek beklimmers uit Argentinië. Toch maar op pad gegaan in de regen. De fietsen van de paal gehaald, de fietsenwacht was ook al fietsen. Na een meter of tien onderweg wilde José wat vertragen, Maar na een meter hield ook dat op omdat de voorrem het begaf. Natuurlijk geen reparatie spullen in het service tasje, alleen een reserve band maar geen rem. Nog even geprobeerd contact te krijgen met de fietsenboer maar de Ecuadoriaanse sim kaart werkte niet. Toen maar op een rem naar beneden in een gematigd tempo. Wel jammer voor zo een lange afdaling echt bergaf. Onderweg nog op zoek naar het uitzichtpunt over het dorp bij het kruis dat zo mooi wit staat te stralen in de avond over het dorp. Wat vaag aangegeven maar wel gevonden, een kilometer van de weg iets omlaag. Maar die moeten we wel weer op om terug te komen. Op het uitzicht punt bleek het kruis van een grijs U-profiel te zijn met lampen er in die je dus van uit het dorp kon zien branden in de avond uren. Hier nog even gepicknickt en wat gedronken en weer verder op pad naar het dorp. Onderaan de afdaling liep de weg naar het dorp alleen maar op. Voordeel was dat je dan niet echt een rem nodig heb. Nadeel dat het een paar kilometer was . In het dorp aangekomen eerst de fiets omgeruild voor een andere met twee werkende remmen. Verder in het dorp omhoog gereden tot we het dorp weer uitreden. Hier een afdaling genomen naar de dierentuin. Deze was gelegen in het dal van de canyon op een verhoging. De contouren van de omgeving waren in de dierentuin verwerkt. Dus veel niveau verschillen, uitzichtpunten over het dal en de vogels boven op de punt. De dieren in de tuin kwamen allemaal van zuid- en midden-Amerika, dus de kans om wat gemiste dieren alsnog te zien. Voor de condor hadden ze een wel heel ruime kooi. Een kloof in de punt hadden ze van boven afgedekt en de uitgang dicht gezet zodat ze een redelijk vlieg gebied hadden. Alle andere dieren waren ook wel van ruimte voorzien. Hierna snel de berg weer op gereden om voor donker de fietsen te kunnen inleveren. Behalve de spatborden ontbreekt ook de verlichting. Even terug naar het hostel om te verkleden en op zoek naar een muts voor José bij haar poncho. Die kleur is dus niet te vinden. Daar ik in Nederland al jarig ben zijn we gaan kaas fondue. Lekker met Zwitserse kazen. Hierna weer terug naar het hostel om te pakken voor de volgende dag.